A tale of travels

Vandaag van ongeveer 08.00 uur vanochtend tot vanmiddag 17.00 uur onderweg geweest van Christchurch naar Gore. Graag deel ik mijn ervaringen met twee vaders met zonen, mede reizigers in de bus. Stel 1 was een vader van minstens 85, echt oud mannetje met stok en wel bij de pinken en zoon van 50 ofzo met een grote voortand!  Die zoon hielp die vader niet eens de bus in en bekommerde zich totaal niet om zijn vader. De oude baas zat voor mij, dus bij de eerste de beste stop vroeg ik of het ze vader inderdaad was en gaf hem een veeg uit de pan, dat hij die ouwe baas moest helpen! Hahaha. Uiteraard was de hulp nog even niet helemaal zoals het moest, dus heb ik de oude baas geholpen toen zij in Dunedin de bus uitgingen. “ Thank you, you’re an angel”. 

Stel twee was heel anders; vader was rond de 27 een soort hippie/dakloze op blote voeten, alles oud en vies en een klein ventje van 2,5 jaar bij zich. Die noemde hem daddy, dus vandaar mijn conclusie. Gelukkig droeg het kereltje wel schoenen! Maar ik had ze beiden graag een make-over gegund cq gegeven. Mijn fantasie gaat ondertussen tijdens de rit alle kanten op wat hier de levensverhalen zouden zijn. En stom genoeg durf ik die hippie niet aan te spreken en een babbeltje met hem te beginnen. Mooi voornemen voor de volgende x.

Morgenochtend door vanuit Gore, waarover niet veel, zo niet niets te melden valt. Behalve dat ik een kamer heb in een B&B, uitkijk op de groententuin en je een speld kan horen vallen!! Heerlijk rustig dus. Morgen door naar Invercargill. 

Ooh, dit nog even, je ziet onderweg 3 miljoen schapen, geiten, koeien en heel weinig vogels. Vloog er opeens een musje tegen de vooruit. Ik zag em zo de bermstruiken in kukelen. Hopelijk morsdood, wel heel zielig.