Oamaru; klassiek, moderne kunst, zeeleeuwen en pinguïns.

Voor wie nog nooit van Oamaru gehoord had, join the club. Gistermiddag ben ik hier gearriveerd en vandaag op ontdekkingsreis. Na dit verhaal vergeet je Oamaru ( spreek uit O-a-ma-roe) nooit meer.

Ook hier in de jaren 1850 de eerste tekenen van koloniale settlement. Er waren geen bomen maar wel veel wit- en crèmekleurig kalksteen hier vlakbij. Gezien het feit dat de zaken, tarwe en de export van bevroren vlees heel erg goed ging, werden met behulp van architecten allerlei gebouwen in classicistische stijl neergezet. Hotels, banken, kerken, de opera, het gemeentehuis enzo. Helaas in 1900 donderde de hele economie hier in, tarweprijzen giga naar beneden, concurrentie, de stad verloederde helaas een beetje. Maar zoals te zien is, in de jaren erna realiseerden de lokale gezaghebbers zich, dat ze met deze gebouwen toch een bijzondere erfenis hadden. En dus, kon ik hier vandaag voor het eerst in mijn leven een opera bekijken, zonder optreden, gewoon door naarbinnen te lopen! Prachtig!! 

Na verschillende gebouwen bewondert te hebben, tijd voor de natuur: alhoewel de 2 soorten pinguïns hier overdag niet te zien zijn ben ik toch naar de plek gewandeld alwaar dat wel gebeurt. En wat denk je, geen pinguïns maar wel zeeleeuwen! Die lagen lekker op de rotsen te slapen, beetje rekken en strekken, een stuk of 8. Te leuk en wel giga stinkende beesten! Morgenavond, nu regent t een beetje.. en dan smelt ik, ga ik tegen zonsondergang een kolonie pinguïns zien.